تو زینبی
ای که وجود پاک تو آیینۀ زهراست
هر جا تو باشی اسم بابایت علی آن‌جاست
هر جا تو باشی خواهرت آن‌جاست بی‌تردید
هر جا تو باشی ردّ پایی از برادرهاست
اما تو پنهانی در این پیداییِ روشن
اینگونه پیدا بودنِ پنهان عجب زیباست!
تو زینبی تو ام کلثومی… یکی هستید
«صغری» و «کبری» چیدن تاریخ بی‌معناست…
در خطبه‌هایت خطبه‌های فاطمه جاری‌ست
در خطبه‌هایت خطبه‌های مرتضی پیداست
تو خطبه خواندی کوفه و شام از نفس افتاد
این حرف‌ها تیز است، برنده‌ست، بی‌پرواست
از شعله‌های شعرهایت سوخت جان شهر
در سینۀ مردم هنوز از گریه‌ات غوغاست
از آن روایت‌های سوزان می‌شود فهمید
در سینه‌ات تا لحظۀ پرواز عاشوراست…
─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─
دست دلم باز به دامان توست
منتظر جوشش احسان توست
گفت پیمبر به تو ای نور عین
جنت حق وقف محبان توست
غصه روزی نخورد هیچ کس
روزی ما دست گدایان توست
حاتم طایی شدن آسان بود
این کرم کوچکی از خوان توست
افضل الاعمال شب قدر من
گریه برای لب عطشان توست
حال مرا روضه دگرگون کند
باز گدا بی سر و سامان توست
ای گل از ساقه جدا تشنه لب
آب لبت آب بقا تشنه لب
در و گوهر از دهنت ریخته
همچو عقیق یمنت ریخته
مثل نقابی به روی قرص ماه
زلف شکن در شکنت ریخته
بر روی هر صفحه خاک بلا
عطر خوش پیرهنت ریخته
دشمن بی شرم تو دور و برت
تا که کند بی کفنت ریخته
مصحف صد پاره زینب شدی
گوشه گودال تنت ریخته
ضربه سر نیزه کجا خورد که
خون جگر از دهنت ریخته؟
ناله زهرا قتلوک حسین
وای بنی ذبحوک حسین
─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─
عاشقان را خبر دهید اینک
آخر ماه گریه آمده است
نزد این خانه آبرو دارد
هر که از راه گریه آمده است
ته دلبستگی… بگو بستیم
سر دلدادگی… بگو دادیم
هر که گفته کجا عزیز شدید؟
ما نشان تو را به او دادیم
بنده خانه زاده ایم آقا!
به تو وابسته ایم نعم الامیر
دو سه تا قطره بود… اما تو
اشکهای مرا ندید نگیر
ما پی سیم و زر نیامده ایم
می شد این خواسته اجابت…کاش
کربلا را نوشته مادرتان…
مزد این نوکری… شهادت کاش…
ماه شادی نمی رسد از راه
کاش حال ربیع بهتر بود
آخر روضه های ماه صفر
اول گریه های مادر بود
─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─
ای آسمان تا محضرت پرواز کردم
این قصه را با نام تو آغاز کردم
با نیتت قرآن دل را بازکردم
در دفتر دل نکته های ناب آمد
اقرا باسم حضرت ارباب آمد
از احتمال و شاید و اما حذر کن
هر چه گنهکار است را امشب خبر کن
فطرس کمی بال و پرت را بازتر کن
ما را ببر تا میهمانی شفاعت
برپاست آنجا میهمانی شفاعت
آن خانه ای که مهبط روح الامین است
سر رشته ای محکم تر از حبل المتین است
آن خانه ای که جلوه گاه مومنین است
آنجا که بال جبرئیلش فرش باشد
هرچند روی فرش باشد عرش باشد
امشب دلیل بود هر چه هست آمد
هر باده ای در پیشگاهش مست آمد
لبخند زهرا معنی اش این است… آمد
چون روح تازه آمد و جان زمین شد
آمد حسین و نور مهمان زمین شد
آمد به دنیا ماه دلبند خداوند
حتما دلیلی داشت لبخند خداوند
در دلربایی هست مانند خداوند
دل را به نام او زده پس عاشق اوست
حتما احب الله هر کس عاشق اوست
آمد زمین تا آسمان روشن بماند
آمد که شمع عاشقان روشن بماند
والفجر آمد تا جهان روشن بماند
در روشنایی بی همانند است آری
روشنترین نور خداوند است آری
او می رسد تا عشق بی معنا نماند
حتی خدا در عشق بی همتا نماند
راهی برای عاشق شیدا نماند
جز اینکه گوید نیست معبودی به جز تو
من عاشق تو هستم اینگونه فزت
فزت که شمع عشق را پروانه هستم
فزت که تنها نوکر این خانه هستم
با هر که شد بیگانه اش بیگانه هستم
هرجا که باشم ساکن کوی حسینم
پروانه ام پروانه روی حسینم
ارباب جان! ای که نگاهت جان پذیر است
هر درد سختی پیش تو درمان پذیر است
صد معجزه با نام تو امکان پذیر است
پیش خدا گریه برایت فرق دارد
حتی زمین کربلایت فرق دارد
ای کربلا ای دیدنت رویای عاشق
یک ذره از خاکت همه دنیای عاشق
ای کربلا ای کعبه دلهای عاشق
الحق قیاس ناقصی کردم ببخشید
اسم تو را با کعبه آوردم ببخشید
از کربلا گفتیم دلها سوخت کم کم
جان تمام اهل دنیا سوخت کم کم
از آتشی که خیمه ات را سوخت کم کم
ای جان تو آماده از روز ولادت
این شام میلاد است یا شام شهادت؟!
─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─
مخواه تا بنویسند ناتوان بودیم
فقط دو تا لب خالی و یک دهان بودیم
مخواه تا بنویسند اهل ترس شدیم
مخواه تا بنویسند سر گران بودیم
کنون که حرف درشتی زدند، حرف بزن
مخواه تا که بگویند بی‌زبان بودیم
شکسته‌اند سبو را، سبویشان بشکن
مخواه تا بنویسند رایگان بودیم
در آبسرد فرو ریخت کوه غیرتمان
فریب‌خورده نیرنگ ناکسان بودیم
به سربه‌زیری عکس شهید خیره بمان
نگاه کن که ببینی چه بی‌نشان بودیم
قلم بگیر و به ما تیغ انتقام بده
نشان دهیم چنانیم و آنچنان بودیم
بخواه خون بدهیم و نشانشان بدهیم
اگرچه تنها بودیم، قهرمان بودیم
