موسوی (خانه سید مهدی موسوی)

(زادگاه نور)

خورشیدزاده آمدی از زادگاهِ نور
تکثیر شد، شکوه تو در هر نگاهِ نور

باران، شمیم معجزه‌ی ربنایی‌ات
باریده دشتِ عاطفه را در پناهِ نور

مهتاب، در حریم تو پرواز می‌کند
عطر تمام آینه ها شد ، گواهِ نور

جاری شد از بهار تو سرچشمه‌ی خیال
تابیده شد نگاه تو ، بر هر گیاهِ نور

آغوشِ چشمه در تپش دست‌های توست
عطر تنت نشسته بر این ایستگاهِ نور

زخمی ترین ستاره‌ی بیدار شهر عشق
آیینه‌ی تَرک ، تَرکِ بی گناهِ نور

این ایل زخم‌خورده ،دراین دشتِ پربلا
چون کوه، ایستاده به پایِ پگاهِ نور

در کوچه‌های ظلمت و در غربتی غریب
قامت کشیدی و شده‌ای ، سرو ِماهِ نور

بغضِ خزان… چگونه تورا ریخت، بر زمین
در شامگاه فاجعه ، در قتلگاهِ نور

با پای دل قدم زده‌ای ، در مسیر عشق
بر روی دست آمده‌ای ، شاهراهِ نور

اعجاز سرخِ روح مناجات هستی و
تصنیف شایگان غزل در سپاهِ نور

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

“لهجه‌ی باران”

زیباتر از ترانه‌ی باران ، بخوانمت؟
یا نغمه‌های سبز بهاران، بخوانمت؟

در حجله‌ی زلال ِ نگاهم ، نشسته‌ای
مهتابِ کوچه‌هایِ درخشان، بخوانمت؟

خورشیدِ شهر آینه ها ، ناخدای عشق!
در حیرتم ، تو را به چه عنوان، بخوانمت؟

سلطانِ بی قرینه‌ی هر قلبِ عاشقی
فُلکِ نجاتِ پهنه‌ی طوفان ، بخوانمت؟

از لحظه‌ای ،که صحنِ دلم، کربلا شده‌ست
باید همیشه ، با لبِ عطشان ، بخوانمت!

ای آفتاب آینه ، رنگین کمان مهر
منشور پاک فطرت و ایمان ، بخوانمت؟

تصنیف نور و ، مائده‌ی فجر و کوثری
تفسیر آیه آیه‌ی قرآن ، بخوانمت

در حیرتم ، تو را به چه نامی صدا کنم
باید تو را به لهجه‌ی باران ، بخوانمت

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

“کبوتری درخون”

همچون کبوتری ،که در آماجِ تیر بود
در پنجه‌ی جهالت دوران ، اسیر بود

آنکس که شاّن او، همه آیات کوثر است
ذکر قنوت هر سحرش ، یا مجیر بود

جز او نبود ، علت ایجاد عالمین
همچون پدر ، یگانه و خیر کثیر بود

یکتازنی، که فخر زمین و زمانه است
انس و مَلک، به پیش رخش، سر به زیر بود

ظلمت، چگونه بر سر راهش نشسته بود
آن روز ، بین کوچه ،…که او ناگزیر بود

دستی، به سوی صورت ماهش، نشانه رفت
چون یادگار و پاره‌ی بدر منیر بود

خورشید ، پشت ابر سیه ناپدید شد
دنیا ، اسیر کوردلانی ، حقیر بود

جرمش چه بود گل که چنین ساقه‌اش شکست
ریحانه‌ای ، که باغ ِ بهشت امیر بود