فولادی (خانه دکتر علیرضا فولادی)

۱.
عشق حق به آدمی زبانزد است؛
با وجود این، حبیب او یکی‌ست؛
ذکر حق، محمد است.
۲.
شیعه داریم، مسلمان داریم؛
یک خدا را همه دارند، ولی
ما دو قرآن داریم.
۳.
دین با دو دست از لا به الا رفت:
دستی که بالا برد،
دستی که بالا رفت.
۴.
هر چه هم افتخار عالم بود،
هر چه هم احترام آدم بود،
بی علی چیزی از جهان کم بود.
۵.
کعبه می‌خواند و گل می‌ریزد:
مرد، از دامن ماد برخاست،
کوه، از دامنه برمی‌خیزد.
۶.
خشکسالی، سر شوخی دارد؛
چارده قرن گذشته‌ست و هنوز
کربلا می‌بارد.
۷.
آنچه هر آزاده می‌جوید،
برگی از تاریخ این وادی‌ست؛
کربلا میدان آزادی‌ست.
۸.
زندگی با خونت
تازه شد در رگ قرآن مجید؛
جان به قربان تو! قرآن شهید!
۹.
سال‌های ما تمام
انتظار و انتظار؛
در کدام سال می‌رسد بهار؟
۱۰.
علیرضا فولادی‌ام؛
نسبم
به پنجره‌ی فولاد می‌رسد.