موحدیان (خانه محمد موحدیان قمی)

طوفان غم سراسر عالم گرفته است
ارض و سما ز داغ تو ماتم گرفته است

ای مهر تابناک سپهر صفا و عشق
از تو فروغ ماه محرم گرفته است

در ماتم و عزای عظیم تو یا حسین
گرد ملال چهره‌ی عالم گرفته است

در شام تیره بی گل روی تو اشک ماه
بر روی لاله شهرت شبنم گرفته است

بنگر چگونه در غم هجرت ز دیده دید
ای نور دیده اشک دمادم گرفته است

ای پاره پاره تن که عدو در غمت گریست
از آب دیده زخم تو مرهم گرفته است

ای کشته‌ای که زنده بوَد از تو کاینات
وز تو قرار چرخ منظم گرفته است

ای سرجدای تشنه که بر تشنه کامی‌ات
ماتم فرات و کوثر و زمزم گرفته است

خود گفته‌ای که کشته‌ی اشکی و گریه‌ای
حق گوییا سرشت تو از غم گرفته است

حيدر غمین و فاطمه دل‌خون و داغدار
بهرت عزا پیمبر خاتم (ص) گرفته است

صاحب عزا و صاحب خون تو کردگار
بزم عزا به عرش معظم گرفته است

بعد از شهادت تو به صحرای کربلا
یادت نشاط عالم و آدم گرفته است

کی می‌شود کس از در لطف تو نا (امید)
تا دامن ولای تو محکم گرفته است

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

قبای فرج

بيا که ديده به راه تو شد سپيد، بيا
به زير بار غمت پشت ما خميد بيا

ز فرط درد جدايی و رنج تنهايی
دل رميده دمی را نيارميد، بيا

براي ديدنت ای آفتاب چرخ کمال!
به اشتياق، دل از ديده سرکشيد بيا

در امتداد ره انتظار، منتظرا!
ز خون منتظران لاله‏‌ها دميد، بيا

هماي روح شهيدان حق ز مسلخ عشق
به عشق ديدن روی تو پر کشيد، بيا

ز بعد غيبت کبرايت ای امام زمان
زمانه روز خوشی را به خود نديد، بيا

کنون که پنجهٔ قدرت نمای حق ز ازل
به قامت تو قبای فرج بريد، بيا

دو روز عمر اگر فرصت وصال نداد
به گاه دادن جان بر سر (اميد) بيا

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

ماه تسبیح