سقازاده (خانه سید حسین سقازاده)

مدح ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

آمــدی نشنــاخت دنیـــا هـــم ســـر از پــا آخرش
با حضـــورت شــــد جهــــان مرده احیـــا آخرش

کـــــانَ حُسنُ هِیئــــةً شَخصاً لَکانـــتْ فاطمـــــه
می رســــد هر رود از ایــن رو بـه دریـــا آخرش

حضرت انسیه ای؟یـا حضرت حوریّــــه ای؟
هل نشــد در بیــــن مردم ایــــن معمّــــا آخرش

اول و آخــــر نـــــدارد زندگــــی با فاطمــــــه
چون شفــاعـــت می کنــد یا اولش یــا آخرش

می شود در بیــن ما اعداد از هجـــده شـــروع
در بیـــان عشـــــق گفتــــم اولــــش را آخرش

فاطمه در مبحث حیــدر شناسی اش گذاشـت
خــشـــــت اوّل را از اوّل در ثـــریّـــا آخرش

نام زهـــرا تا می آید شعــر حتّی وقت مــدح
بوی روضـــه می دهــــد از اوّلـــش تـــا آخرش

روی در حک شــد علـــی تنهاست با خطّ لگــــد
پای آن با خــــون خود زهـــرا زد امضــا آخرش

خار هم جای نگهبــانی چــــرا مجـــروح کـــرد؟
این گل بی خــار را در بیـــن گــــل هــــا آخرش

لحظه ی دفن علــی بعــــد از سی و یک سال غم
می رسیــــد انگار کــه زهــــرا به زهــــرا آخرش

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

السَّلَامُ عَلَی قَاسِمِ بْنِ الْحَسَنِ

با نامـــه ای کــــه حامـــلِ اذنِ شهادت است
شیــر از کمیــن در آمــده دنبال فرصت است

هـمــــراه آفتــــاب چـــــــرا در صـلاة ظهـــــر
مهتاب ســر زده ست؟مگــــر کـه قیامت است؟

مهتـــاب ســـر زده ست و بـــه چشــم بــرادرش
اشــک فــــراق حــل شــده در آه حسرت است

بـــا لفــــظ لاٰاُفــارقُ و أحلـــیٰ مِن العَســــل
بیـــــن دو یــــادگــــار بــــــرادر رقابت است

از جانـب حســــن به هــوا خواهــی حسیـــن
جـــان در میـــان پیکــر قاســـــم امانت است

بــالای رحـــل مصحـف جــا مانــده از کریـــم
قــــاری شده ســــت نیــزه و گــرم قرائت است

چون کــه وسط کشیــده شــده حرف انتقــام
وقت زدن ضمیمـه ی هـر ضربـه سرعت است

ســر روی نیــزه، تـن بــه روی خاک،روضه اش
ماننـــد بخــش کـــردن قاسـم دو قسمت است

تشییـــع آن هــــلال کمانـــی کـــه مـــاه شـــد
زحمت شده بــــرای سحابی کــه رحمت است

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

مدح ولادت حضرت امیرالمومنین علیه السلام

ســر آمدســت بـــه شوقـش تحمّـــل کعبـــه
چنـــان کـه ریختـه بــر هــم تعـــادل کعبـــه

نگــو شکافتـــه دیـــوار خانـــه نــزد علــــی
شکفتــــه اســـت برایـش گل از گـل کعبـــه

نگــو شکافتــــه،دیـوار لـــب گشوده چنیــن
بـــــه ذوق آمـــــده حـــسّ تـــغــــزّل کعبـــه

وذکر «نادِ علی» بعد از آن سه روز و سه شب
همیـشــــــه بــوده دعــــــای تـــوسّـــل کعبـــه

خلیــــل ساختــه امّـــا در ایــن سبیــل فقــط
علـــی شدســــت دلیــــــل تکـــامـــل کعبــــه

و قُـــل أعـــوذُ بِــربِّ الفلــق ،بِـــربِّ النّـــاس
شدســـت غُلغلــه برپــا ز قُــــل قُــل کعبـــه

به فــال نیک سر این کتـاب چــون وا شــد
علـــــی شدســـت جــــواب تفعّــــل کعبـــه

دلیــل مستتــر سینــه چاکی اش این است
همیشـــه بـــوده به حیـــدر توکّــــل کعبـــه

بـــرای فخــــر فروشــی میــان آن اضــلاع
یمانـــــی اســــت نمـــــاد تجمّــــل کعبــــه

علـی رسید و به وقت نمــاز کم کم رفــت
بـــه سمـت قبلـه ی اصلی تمایـــل کعبــــه

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

حضرت ابوطالب سلام الله علیه

کفــرِ کفر از دســـت ایمــانـــت در آمــد آخـــرش
پس به پا بوس تـــو ایمــان با سر آمــد آخـــرش

گرچــه تنهــا، بـعـد با نسل علــی در حفـظ دیــن
یک نفــــر بود اوّلــش، یک لشگــر آمــد آخـــرش

مثل خورشیدِ به دوش کوه ،خـود اقرار داشــت
حیـــــدر از حــــدّ پـــدر بالاتــــر آمـــد آخــــرش

جایگــــاه شاعــران را بــــس کـــه بــالا بُــرده ای
رزق ما از عــــرش نَــه، از دفتــــر آمـــد آخـــرش

آنقــدر بالا کــه وقـــت شعــــر خوانــی هایـــمان
سمـت ما از شوق بـا ســـر منبـــر آمـــد آخـــرش

از حَسَـــد ابلیــس در طـــول زمــــان عمـــر تـــو
آتشـــی بــود اوّلــــش ،خاکستـــر آمـــد آخـــرش

پِیـــــرو کفــــر تــو ام ،آن کافــری کـه کفــر هــم
بـا وجــــود حیــــدرش از پــا در آمــــد آخــرش

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

اربعین حضرت اباعبدالله علیه السلام

صحبت از درد رقیه است از آن جامانده است
آنکه رانده است از اینجا و از آنجا مانده ست

اربعین است به جای سخن از شوق وصال
صحبت از درد رقیه است ،همانجا مانده ست

اربعین است ولی عمه دوباره می دید
شمر برگشته ز گودال سنان جا مانده است

نیست بالای سر قافله عباس خودش
عکسش اما وسط آب روان جا مانده است

کاش از حرمله می ماند به عکسش ، اما
تیر هایش همه رفتند کمان جامانده است

تکّه های تن اکبر همگی جمع شدند
به روی خاک ولی روح اذان جامانده است

گفت زینب به برادر ولی از آن همه زخم
در دل من اثر زخم زبان جامانده است

بدنت نیست ولی خون تنت در گودال
چون کلامی است که در بین دهان جامانده است

آه یک ماه نه آبی نه غذایی خوردیم
در محرم به گمانم رمضان جامانده است

دست من نیست اگر دیر رسیدم اینجا
دم دروازه ی ساعات زمان جامانده است

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

حضرت ام‌البنین سلام الله علیها

با اشـک هـایش چشـم ها را شست و شو می داد
جـــا مانـــده های کربـــلا را شست و شو می داد

پیــغمبــر اَشکـــش میـــان مــــــردم چشمـــــش
می گشت این غــار حـرا را شست و شو می داد

هــــر جــا که مـــادر می دمید عبــّاس را بـر آب
هُرم نفس هایش دعـــا را شست و شو می داد

یک چشم او وقت مناســـک مَروه را می شست
با چشم دیگر هم صفـــا را شست و شو می داد

یک جرعـــه از معجـــون حا و سین و یا و نون
بیـــن گلــــوی او صـــدا را شست و شو می داد

بــــر صورت قبــــر پسر ها چشــــم می بست و
با ایـــن دوتـا آن چـار تا را شست و شو می داد

جــــای اباالفضل خودش هِـــی راه می رفت و
دنبـــال زینـــب ردِّ پـــا را شست و شو می داد

از پیــــــروان مکتــــب «إلَّا جَمیــــلا »بــــود
از شمر و خولی کربــلا را شست و شو می داد

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

حضرت کریم اهلبیت علیه السلام

دارد اگـــر کــه لطــف کریمانــه ایــن کریــــم
ما نیــــز عاجــزانــه در ایـــن راه نوکریــــــم

گفتــه است:«تـــو»اگر به شماطبـــع بی ادب
پایــــش دراز تــــر شده یک عمــــــر از گلیم

ساعـــت شمار هیـــچ ،دقیقــــه شمار هیچ
با ثانیــــه شمـــار، به سمت تــو میدویـــم

گاهـــی به صلـــح نیز جهان فتـــح میشود
صلح تو جنــــگ بود، ولی غیر مستقیــــم

بــا صَد امیــــد آمده سمت حـــــرم‌ ولـــی
در پرچــــم نداشتـه ات محو شد نسیـــــم

بی گنبــــد و ضریــــح و رواقی و زائـــرت
حالــــش شده شبیـــــه به حال حرم وخیم

آمد حسیــــــن هر شـــب جمعــــــه زیارتت
در اجر کربلاست بقیــــــع تو هم سهیــــــم